Problem samookaleczania się jest bardzo powszechny w tych czasach. Może on wystąpić we wszystkich grupach społecznych, niezależnie od wieku, płci czy innych czynników. Desperackie wołanie o pomoc czy rozpaczliwa próba zwrócenia na siebie uwagi? Trudno jest to stwierdzić jednoznacznie, ponieważ nauczona doświadczeniem, wiem, że nie należy wkładać wszystkich do jednego worka. Uporządkować ludzi i "wsadzić" ich do odpowiedniej szufladki jest bardzo łatwo, schody zaczynają się gdy musimy zwrócić uwagę na poszczególne jednostki. Z przykrością stwierdzam, że spotkałam się z przypadkami, przez które traciłam wiarę w dzisiejszą młodzież. Mowię jak stara emerytka, oh well. Jednak trudno mi inaczej opisać osoby, które niszczyły swoją skórę, zostawiały na niej blizny tylko po to, by wywrzeć wrażenie na otoczeniu. I tu nasuwa się pytanie, czy bycie przez pięć minut w centrum uwagi jest warte poświęcenia kilku centymetrów kwadratowych Twojej pięknej, nienaruszonej skóry.


Zupełnie inaczej jest, jeżeli chodzi o osoby, które rzeczywiście mają problem. W tym wieku wszystko wydaje nam się takie ważne, wieczne i nie podlegające zmianom. Znam to- też jestem nastolatką. Wyolbrzymiam problemy, myślę, że zawali mi się świat, gdy coś nie pójdzie po mojej myśli. I właśnie w takich sytuacjach, w akcie desperacji sięgamy po żyletkę, nóż czy nożyczki. Nie trzeba być wielkim masochistą, żeby lubić zamieniać ból psychiczny na fizyczny. Niepokojące jest to, że taki proces uzależnia i coraz częściej mamy ochotę zrobić sobie krzywdę. Konsekwencją jest topienie się w bluzach w lato i odmawianie przebierania na wf, tylko po to, żeby nikt nie zauważył śladów po cięciu się. Nie uważam, że osoby, które się okaleczają są tchórzami, lecz taki sposób rozładowywania złych emocji jest najłatwiejszy. To nie problem iść po żyletkę i przycisnąć ją do nadgarstka, powodując sobie ból. Ale czy nie warto zupełnie inaczej wykorzystać tę energię? Nie mam zamiaru nikogo oceniać albo mówić, jak ma żyć. Chce Wam tylko uświadomić- bo a nuż są tu osoby, które się tną- że zła emocja może być zamieniona w dobrą. Każdy ból, smutek i niepowodzenie może być zamienione w endorfiny. Sposobów jest mnóstwo: można tańczyć, skakać na skakance, biegać, jeździć na rowerze, robić pompki.


Inną "alternatywą" cięcia się, jest Butterfly Project. Projekt ten polega na tym, że osoby samookaleczające się zamiast po ostre narzędzie, sięgają po mazak czy długopis i rysują motyla. Za każdym razem, gdy psychicznie czujemy się fatalnie, możemy dorysować towarzysza. Uwaga! Jedno pociągniecie żyletką zabija wszystkie motyle. Nie chcesz chyba być odpowiedzialny/a za śmierć tych pięknych owadów, prawda?